"Уруулар бири-бири менен абдан тыгыз мамиледе болушкан. Ажырашуулар орун алса, үй-бүлөлөр ортосундагы мамилелерге терс таасир эткен. Бирок жубайлар ажырашууну талап кылган учурда деле дароо эки ача жолго түшчү эмес. Адегенде аксакалдар менен сүйлөшүп, жубайларга акыл калчоого убакыт беришкен", — дейт окумуштуу.
Жүйөлүү себептери болбосо да аялдын ажырашууга акысы болгон. Бирок аял кишилер андайга аргасы түгөнгөн учурда гана барган. Себеби ажырашууну талап кылса, балдарынан укугу ажыратылган.
Бирок эч себепсиз ажырашууну чечкен күйөө бул кадамы үчүн көп чыгым тарткан. Биринчиден, мындай учурда балдар аялында калган. Экинчиден, аял киши калың да, сеп да алган.
"Кыргыздарга калың төлөө кыйынга турган, ал эми бизге жеткен булактардын көбүндө, эгер күйөө аялынан баш тартса, калың доолаганга укугу болгон эмес. Ал убакта көлөмү эбегейсиз болчу, андыктан каалаган киши эле ажыраша алчу эмес", — деп түшүндүрөт эксперт.
Мусулманча ажырашуу Кокон хандыгынын таасири менен тарай баштаган. Шарияттын эрежелерине ылайык, эркек киши үч ирет "талак" деп кайталоо менен үй-бүлөлүк союзду кыйратып кое алган. Бирок бул ажырашкандан кийин да ал өз балдарына каралашпайт дегенди билдирген эмес.
"Шарият — бул ар бир нерсе камтылган, ийне-жибине чейин талданып иштелип чыккан система. Жашы жете элек балдардын, аялдардын укугу, энелердин укугу корголууга тийиш. Эгер эсиңиздерде болсо, шариятта жетим балдарга, аялуу, жардамга муктаж адамдарга кол сунуу жоболору бар. Дин эркектерге балдарына кам көрүүгө кеңеш бербестен, түз милдеттендирет", – дейт Насиба Эшмурадова.