Ал азыр Каракол шаарында жашап, №5 мектепте математика мугалими болуп эмгектенип келет.
— Айтсаңыз, аялдардан чыккан манасчы десе, кай бир адамдар бул жаттама эмеспи деген дагы күдүк ойдо болушу мүмкүн. Манас дүйнөсүнө качан, кандайча аралашып калдыңыз?
— Ал ырлар эмне жөнүндө эле?
— Эстегениме караганда, жаратылыш, гүлдөр, чөптөр тууралуу болчу. Түнкүсүн уктай албайм, төрт жыл кыйналдым. Өзүмчө ойлонуп, акылымдан адаштымбы дейм түйшөлүп. Бир күнү эртең менен алгебра сабагынан жүрөгүм лакылдап, көзүм караңгылай баштады. Окуучуларга жүрөгүм ооруп жатат деп койдум. Отургучка отурдум, чекем шак этип партага тийди. Кулагыма аттардын дүбүртү угулуп, анан көзүмө жылкылардын үйүрү көрүндү. Чекелерине жоолук байлаган, кармаганы укурук, укуруктун башында чалма чалып алган жигиттер топ жылкыны айдап келе жатат. Мектеп жок эле ээн талаа болуп калды. "Уу-уу" деп ызы-чуу болуп дүбүрттөп өтүп кетти.
— Бул өнөрдүн ажайыбы менен азабы да кошо болот эмеспи?
— Аял манасчылардын тагдыры татаал болгон эмеспи, семетейчи Сейдене, Сейде Дейди кызы да жашоосунда көп кыйналган дейт. Сиздин турмушуңуз кандай болду?
— Тагдырым татаал болду десем ашыкча деле кетпейм го. Күйөөм ала качып алды. Өзү жакшы эле үй бүлөнүн баласы өңдөнгөн, бирок аракка берилип, жинди сууну таштабай, тынчтык бербей койду. "Манас" айтканымды шылдыңдап жүрдү. Мен да жинди болгон экенмин деп өзүмдөн-өзүм чочудум. Төрт жыл чайналып жүрүп, бир балалуу болгондон соң ажырашууга туура келди.
— Туугандарыңыз, коомчулук кандай кабыл алды?
— Сизди Манас ааламы кандайча тандап алды деп ойлойсуз?
— Өзүм да ушуну көп ойлодум. Атам чоң комузчу эле. Анын бир канча күүлөрү кыргыз радиосунун алтын казынасында жазылып калган. Энем ооз комуз какчу. Чоң энем, өз энем да кол өнөрчү эле, жаны тынчу эмес. Союз убагында өздүк көркөм чыгармачылык деген бар болчу. Атам, агам комуз чертет, мен "Манас" айтам, үчөөбүз конкурстарга катышып, байгелүү орундарга татып жүрдүк. Мени Манас дүйнөсү кандай тандаганын билбейм, балким, мага ишенгендир. Негизи мүнөзүм абдан катуу. Менден улуу эки агам, аркамда эки иним бар, төрт эркектин арасында чоңойдум. Кыймыл-аракетим, жүргөн-турганым эркектей болчу. Апам көп балалуу болду. Жумуштан колум бошогон жок. Тамак жасоо, үйдү иретке келтирүү менин мойнумда эле, колго кир жууганды сураба.
— Сагымбайдын, Саякбай манасчылардын варианттарын окудуңуз беле?
— Жок, окуган эмесмин. Ыр түрүндө жазылган чыгармаларды окугум келчү эмес. Ошол боюнча эле окуганым жок. Кийин Талантаалы Бакчиевдин китебин гана окудум.
— Улуу манасчылардын ичинен кимдер менен бирге "Манас" айтып калдыңыз?
— Шаабай Азизов, Каба Атабеков, Сапарбек Касманбетов, Асанкан Жуманалиев менен чогуу айтып жүрдүм. Алар мени такыр башкача айтат экенсиң дешчү. Мен алар айткан көп сөздөрдү түшүнбөйм, өзүм жөнөкөй тил менен айтам. Балким, мен математик болбой, кыргыз тилчи болсом, башкача айтат белем, ким билсин.
— Уркаш Мамбеталиев айылдашыңыз эле да. Андан акыл-кеңеш алган учур болдубу?
— Манас — менин жашоомдун маңызы. Кыргыз болуп калганыма, мага "Манас" айтуу буюруп калганына, Кудай Таалам "Манасты" менин көкүрөгүмө салып бергенине сыймыктанам. Кээ бирөө аны жок деп жүрбөйбү, ал туура эмес. Манас бар үчүн улуу баян муундан-муунга, бизге жетип жатат. Кыргыз жоголмоюн Манас жашай берет. Аны Айтматов океанга салыштырганы бекер эмес. Себеби, улам бир манасчы чыгып, улам "Манас" айтуучулар жашарып жатат.