Үй-бүлөнүн башына мындай оор сыноо түшкөндө келинчеги болгону 37 жашта болчу. Жубайлар төрт кызды тарбиялап, "абышка-кемпир болгондо ушулардын чайын ичебиз" деп кыялдана баштаган күндөр эле.
Sputnik редакциясы буга чейин айыккыс дартка туш болгонун билгенде күйөөсү өз күйүтү менен өзүн жалгыз таштап кеткен аялдын тагдыры тууралуу баяндаган. Бул макаланы социалдык тармактан окуп калган бүгүнкү каарманыбыз өз башынан өткөн аянычтуу окуяны айтып берди. Аны биз окурман менен бөлүшүүнү туура көрдүк.
Уланбек Мамбетакуновдун жубайы эки жыл оору менен алышып, 2017-жылы акыры акка моюн сунган. Анын өмүрүнүн акыркы секунддарына чейин жанынан чыкпай баккан жолдошу азыр дагы нике шакегин чече элек.
— Уланбек мырза, келинчегиңиз ооруп калганын кантип билдиңер?
— Алдыда оор сыноолор турганын дароо түшүнсөңүз керек?
— Моралдык дагы, материалдык дагы жактан оңой болбосун сезип жаттык. Бирок тууган-туушкан, дос-тааныштар бардык жагынан жардам берди. Кыскасы, өз азабыбыз менен өзүбүз калган жокпуз. Үч күндүн ичинде каражат топтоп, дарыланууга Москвага жөнөттүк. Ал жактан дагы жакшы санаалаштарым тосуп алып, колдоо көрсөтүп жүрүштү.
— Жаман дарты тууралуу өзүнө ким айтты?
— Эч ким айта алган жок. Москвага өзү кеткен. Жолдо карата интернеттен бардыгын окуп чыккан окшойт.
— Диагнозу билингенден кийин келинчегиңиз канча жыл жашады?
— Эки жылга чукул. Ал аралыкта абдан көп химиотерапия алды.
— Бишкекте залалдуу шишикке кабылган адамдар иччү дары-дармектин өзүн табуу абдан татаал экенин айтып жүрүшөт.
— Туура, Бишкекте рактын дарысын саткан 3-4 эле дарыкана бар. Бирин тапсаң, экинчиси жок дегендей. Жумуштан чыгып алып, кечки 23.00гө чейин дары издеген күндөр болгон. Көпчүлүк учурда тааныштар аркылуу Москвадан алдырчубуз. Бирок мен дары издеп кыйналдым-кысталдым деп айтуудан алысмын. Жубайымдын көзү тирүү болгондо канча жыл болсо дагы аны бапестеп багууга даяр элем. Бирок биз оорулуу адамдын өмүрүн узартууга аракет кылып, жаны кыйналып жатканы жөнүндө ойлонбойт экенбиз да.
— Акыркы кезде социалдык тармактарда айыккыс дартка кабылган келиндерди күйөөлөрү таштап койгон мисалдар көп чыга баштады. Албетте, ал адамдарга биз сот эмеспиз. Болгону өз пикириңизди айтсаңыз, оорулууну багууга бардык эле адамдардын эрки жете бербейт окшойт…
— Жубайыңыздын акыркы күнүн эскере кетсеңиз?
— Төрт күндөн кийин 40 жашка толмок. Туугандар менен көңүлүн көтөрүп, туулган күнүн белгилеп коелу деп жатканбыз. Антип жатсак, дарыгерлер үйгө жиберишти. Көрсө, алар ким качан кетерин билет окшобойбу, балдары менен коштошсун дешсе керек. Түн ортосунда эсин жоготуп койду. Тез жардам менен ооруканага алып барып, жандандыруу бөлүмүнө түшүп калганда аны дайыма карап жүргөн дарыгерине чалдым. Бирок ал биздин жүрөгүбүздү ооруткусу келген жокпу, айтор, такыр жолобой койду.
— Эки жылга чукул убакыт жубайыңызды карап, силерге жакын эле адамдай болуп калса керек ал дарыгер?
— Ооба, мен ар бир дарыгер, медайымга аябай ыраазымын. Колунан келгенин кылып жатышты. Негизи эле ал ооруканада абал ушундай, бүгүн бар киши эртең эле жок. Келинчегим улам бирөө менен таанышып, сүйлөшүп калып, кийинки күндөрү сурачу "тиги палатада момундай адам жатты эле, үнү чыкпай калды да, эмне болуптур" деп. Мен "ал жакшы болуп, үйүнө чыгып кетти" деп койчумун. Чынында ал киши ары карап кеткен болот.
— Экөөңөр кантип таанышып калдыңар эле?
— 2000-жылы экөөбүз мектепте иштеп жүрүп тааныштык. Мен ал кезде чет өлкөдөн тажрыйба алып келип университетте жана мектепте сабак берчүмүн. Келинчегим кыргыз тилинен сабак берип жаңы ишке орношуптур. Кесиптештер "экөөңөр таанышып алсаңар жакшы болот" деп жүрүп эле жакындатып коюшту. 3-4 айдан соң үйлөнүп алдык. Өзүм шаарда туулуп-өскөндүктөн жалаң орусча сүйлөчүмүн. Кийин жубайымдын арты менен таза кыргызча сүйлөп, азыр керек болсо тренингдерди кыргыз тилинде өтөм.
— Төрт кызыбыз бар дедиңиз, чоңоюп келе жаткан кызга эненин кеп-кеңеши керек эмеспи. Татаал болгон жокпу сизге?
— Азыр үйдөн башка бирөөбүз ооруп калбайлы деген сактануу жокпу?
— Жок, бирок бардык ата-энелердей эле кыздардын эмне ичип-жеп жатканына катуу көңүл бурам. Газдалган суусундук, тез татымдардан алыс болгула деп айтып калам. Бирок бала деген бала экен да, кез-кезде жеп коюшат.
Мекендештерге айтарым, азыр рак оорусуна кабылгандар аз эмес экен. Өкмөт элдин саламаттыгына, рак илдетин дарылоонун жеткиликтүү болушуна көбүрөөк көңүл бурса дээр элем. Ар бир үй-бүлөгө жакшылык каалайм, эч ким жакынын жоготпосун!
