"1990-жылдары Батыш басылмаларындагы балдар чоңоюп алып мамлекеттен окуу, иш сурабай, ата-энесин таап берүүсүн талап кылып кайрылгандыгы боюнча макалаларды окуп таң калчу элем. Ушундай экономикасы күчтүү өлкөлөрдө эмнеге үй-бүлө институту бекем эмес деген ой келчү. Демек, күчтүү экономика менен эле мамлекеттин пайдубалы болгон үй-бүлө институтун мыктылап түзүп кое албайт экенбиз да. Канчалык бардар жашоо болбосун, үй-бүлө курууну эки адамдын гана чечими катары эмес, мамлекеттик, улуттук деңгээлдеги иш катары кабылдоо зарыл тура. Тилекке каршы, бүгүнкү күндө биз ошол көрсөткүчкө баратабыз. Эки жаштын баш кошуусун ошолордун өзүнүн жана ата-энесинин гана жеке иши катары кабылдайбыз. Кесепетинен үй-бүлө курган алгачкы беш жыл, андан соң 10 жыл аралыгында ажырашкандардын саны көбөйүп жатат. Эгер биз азыртадан идеологиялык, тарбия-насааттык жактан колго албасак, жашоо маданиятыбызга, көп улуттуу кыргызстандыктардын тутунган диндерине ылайык ар бир жарандын үй-бүлө куруудагы жоопкерчилик сезимин ойготууга далалаттанбасак 20, 30, 100 жылдан кийин өтө кооптуу абалга кептелишибиз ыктымал", — деди Эргешов.