Түгөлбай Сыдыкбеков 1912-жылы Ысык-Көл облусуна караштуу Түп районундагы Кең-Суу айылында туулган.
1928-1931-жылдары Фрунзе шаарындагы (азыркы Бишкек шаарындагы) айыл чарба техникумунда, 1931-жылы Ашхабад шаарындагы Орто Азия зооветеринардык институтунда билим алган.
1931-1936-жылдары "Ленинчил жаш" гезитинде бөлүм башчы, 1937-1947-жылдары Кыргызстан Жазуучулар союзунун башкармалыгында адабий кеңешчи, 1936-жылы СССР Жазуучулар союзунун мүчөсү болгон.
Сыдыкбековдун поэтикалык чыгармаларына караганда прозалык эмгектери кыргыз совет адабияты үчүн чоң окуя болгон. Анын "Кең-Суу", "Темир" романдары да окурмандардын купулуна толгон. Сүрөткердин турмушунда "Көк асаба" романы өзгөчө тагдырдагы чыгарма. Сыдыкбековдун ХХ кылымдагы кыргыз адабиятындагы реалисттик прозаны калыптандырууга жана өнүктүрүүгө кошкон салымы чоң. Ал "Кыргыз эл жазуучусу", "Кыргыз Республикасынын Баатыры", академик наамдарын алган. Жазуучу 1997-жылы 19-июлда Бишкек шаарында дүйнө салган.
Түгөлбай Сыдыкбековдун учкул кептери:
Мөңгүнүн суусу соолбогондой, журт өмүрү да тозбос, картайбас тура.
***
Жалгыз устун үй көтөрбөйт. Ал канчалык жоон, канчалык бекем болбосун — аны жалгыз койсок, береги аппак мектебибиздин чатырына жеке туруштук бере албас.
***
Адам өлбөс болбос. Өмүр узараар... Бирок адам акыл тартып эскирген сайын анын киндик каны тамган жер көк жашыл тартып кулпуруп баратат! Биз ошого ыраазыбыз!
***
Ар бир жемиш өз мезгилинде ширеге канат.
***
Уясын таппаган чыбыйдай тек аргасыз безеленүүдөн алыс болуу үчүн бизге эң алгач өз тегибизди жакшылап таанып алуу парз!
***
Жаштын тилеги курч.
***
Адам өмүрү анча узун болбосо да, ар биринин баскан жолу өзүнчө роман. Биз анын мүнөздүүсүн көрөбүз, пайдалуусун эскеребиз. Кайгыны тороп, күлкүнү колдойбуз.
***
Терең акыл, жарык ой, канаттуу санаа, алп иш, маанилүү сөз — деги адамдын күчүнө эсеп жетеби! Ал өзү "аз жашаймын" дейт, кээде иштеген иши өмүрү өлбөйт. Ал өзү "кичинемин" дейт, кээде тоону да көтөрөт. Ал билбегенин үйрөнүп алат, кээде жакшынын ордуна жаманга да барат, жеңилдин ордуна оорго чыдайт...
***
Жаш чынардын тамыры өскөн сайын бекемдейт. Жаш адам чоңойгон сайын жетилет.
Жазуучунун накыл кептери "Мезгил сабактары" китебинен алынды.